نعوظ دائم یا پریاپیسم نوعی اختلالات جنسی است که در پسران و مردان از سنین نوزادی تا پیری به وجود می آید. اما در دهه ۳۰ تا ۴۰ سالگی بیشتر از سایر سنین بروز پیدا میکند. درپی این مشکل نعوظ فرد بیش از ۴ ساعت و گاها تا ۶ ساعت ادامه مییابد و برخلاف نعوظ طبیعی که اغلب در اثر تحریک جنسی رخ میدهد، نعوظ دائم لزوما با میل جنسی و تحریک جنسی ایجاد نمیشود. بلکه این نوع نعوظ میتواند بسیار دردناک باشد.
پریاپیسم چیست؟
نعوظ طبیعی حالتی است که بهصورت خود به خودی یا در اثر تحریک جنسی رخ میدهد و در طی آن با گشاد شدن سرخرگهای آلت تناسلی و بسته شدن دریچههای سیاهرگی، جریان خود آلت افزایش می یابد و ثابت میماند و پس از مدتی جریان خون متعادل و نرمال میشود. اما در نعوظ دائمی برگشت خون آلت به حالت عادی با مشکل مواجه است.
علت پریاپیسم را نمیتوان بهطور دقیق مشخص کرد. اما در مواردی علت این مشکل مصرف الکل، بیماریهای خونی مثل سلول خونی داسی شکل و… است. البته نعوظ دائمی خود دارای دو نوع ایسکمیک و غیر ایسکمیک میباشد. برای تشخیص این مشکل مراجعه به پزشک اورولوژیست الزامی است و تخلیه خون و بستن شریان از روشهای متداول درمان این مشکل به شمار میروند.
بیش تر بخوانید => بیماری های مثانه
انواع نعوظ دائمی
برای درک بهتر علائم و عوارض نعوظ بی اختیار یا پریاپیسم باید انواع آن را بشناسیم. نوع شایعتر نعوظ بیاختیار، نعوظ دائم ایسکمیک است.
نعوظ دائم ایسکمیک
بهعنوان نعوظ کم فشار نیز شناخته میشود چراکه علت بروز آن این است که خون تجمع یافته در آلت تناسلی توانایی برگشت به حالت قبل را ندارد. در این نوع پریاپیسم نعوظ برای ۴ ساعت و بیشتر طول خواهد کشید و این نعوظ هیچ ارتباطی با تحریک جنسی ندارد. نعوظ دائم ایسکمیک بهطوریست که در آن بیشتر بخشهای آلت کاملا سفت و محکم شده اما سر آن نرم میباشد. این نوع نعوظ معمولا با درد پیشروندهای همراه بوده و یکی از علل آن بیماری ارثی سلول خونی داسیشکل است.
نعوظ دائم غیر ایسکمیک
نوع دیگر نعوظ بیاختیار است که معمولا بدون درد بروز پیدا میکند و بهعنوان نعوظ دائمی پرفشار نیز شناخته میشود. در این نوع نعوظ مشکل اصلی، تنظیم جریان خون است که بهطور طبیعی و استاندارد انجام نمیشود. در این نوع پریاپیسم نیز نعوظ بیشتر از ۴ ساعت به طول میانجامد؛ اما با این تفاوت که درد زیادی ندارد و در طی آن بدنه آلت تناسلی در حالت نعوظ و سفتی کامل نمیباشد.
علائم نعوظ دائمی
علامت مشترک دو نوع نعوظ بیاختیار ایسکمیک و غیر ایسکمیک این است که در آنها نعوظ بیشتر از ۴ ساعت به طول می انجامد. اما وضعیت آلت تناسلی در این دو نوع پریاپیسم متفاوت است. بهطوریکه در نعوظ دائمی ایسکمیک بخش عمده بدنه آلت تناسلی سفت و محکم است؛ و تنها سر آن نرم میماند. اما در نعوظ بیاختیار غیر ایسکمیک بدنه آلت نیز در حالت نیمه سفت قرار دارد. همچنین نعـوظ بیاختیار ایسکمیک معمولا با دردی افزاینده همراه است؛ اما نعوظ دائمی غیر ایسکمیک چنین دردی ندارد.
بیش تر بخوانید => بیماری های بیضه
چه عللی سبب نعوظ دائمی می شود؟
در ۳۵٪ موارد نعوظ بیاختیار بدون هیچ دلیلی بروز پیدا میکند. در ۲۱٪ مصرف الکل نیز در آن دخیل است. و اما در ۸٪ موارد اختلال نعوظ دائمی بهدلیل اختلالات خونی بروز پیدا میکند.
بیماری های خونی
بیماریهایی از جمله میلوم مالتیپل، تالاسمی، سرطان خونی و کمخونی سلول داسیشکل از اختلالات خونی هستند که میتوانند روند بازگشت خون از آلت تناسلی را دچار اختلال کنند.
آسیب عصبی
آسیب دیدن اعصاب نخاعی و بیماری ام اس میتواند از دیگر علل این مشکل باشد.
آسیب فیزیکی
ضربه یا آسیبی که به ناحیه لگن، آلت تناسلی و پرینوم، فاصله بین مقعد و پایه آلت تناسلی وارد میشود نیز میتواند عامل اصلی نعوظ دائمی باشد.
داروهایی که جریان خون آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار میدهند
داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدانعقادی یا رقیقکننده خون، داروهای اختلال اضطرابی، داروهایی مثل پاپاورین و فنتولامین که مستقیما برای رفع اختلال نعوظ تجویز میشوند، میتوانند باعث پریاپیسم شوند.
- نیش عنکبوت یا عقرب
- اختلالات متابولیک مثل نقرس، آمیلوئیدوز و…
- الکل، ماریجوانا، کوکائین و دیگر مواد مخدر
پریاپیسم چگونه تشخیص داده می شود؟
هرگاه بیش از ۴ ساعت حالت نعوظ را تجربه کردید، سریعا به متخصص اورولوژی مراجعه نمایید. ایشان در اغلب موارد با بررسی علائم و معاینات فیزیکی میتواند تشخیص دهد که دچار پریاپیسم هستید یا نه؟ اما برای تشخیص نوع پریاپیسم باید یکسری آزمایشات را بهدقت انجام دهید.
سنجش اکسیژن خون
اولین آزمایشی که میتوان برای تشخیص نوع پریاپیسم انجام داد، تست اندازهگیری اکسیژن خون درون آلت است. پزشک با بررسی نمونه خونی که بهوسیله یک سوزن از داخل آلت گرفتهشده میتواند تشخیص دهد که پریاپیسم از چه نوعی است؛ بهطوریکه اگر خون روشن و پراکسیژن بود، پریاپیسم از نوع فشار بالا (غیر ایسکمیک) است و اگر خون تیره و کماکسیژن بود، پریاپیسم از نوع کمفشار یا ایسکمیک است.
آزمایش خون
از آنجاییکه در بسیاری از موارد پریاپیسم به علت اختلالات خونی ایجاد میشود، آزمایش خون میتواند در تشخیص پریاپیسم موثر واقع شود. بهطوریکه این آزمایش اطلاعات خوبی را در مورد گلبولهای قرمز، پلاکتها، سلول خونی داسیشکل، سرطان و… در اختیار پزشک قرار میدهد.
سونوگرافی
از طریق سونوگرافی میتوان بررسی کرد که جریان خون درون آلت چه مقدار است و آیا آسیب جدی به آلت وارد شده و نعوظ دائمی بهعلت آن ایجاد شدهاست یا نه.
بیش تر بخوانید => زگیل تناسلی
پریاپیسم چگونه درمان می شود؟
درمان پریاپیسم ایسکمیک؛ پریاپیسم ایسکمیک یا جریانکم شرایطی اضطراری را ایجاد میکند و در این نوع پریاپیسم واجب است که مشکل سریعا برطرف شود.
تخلیه خون
از این رو درمان این نوع نعوظ دائمی با سوزن و سرنگی شروع میشود که خون داخل آلت را تخلیه میکنند. با تخلیه خون از بافت اسفنجی آلت تناسلی از میزان تورم آن کاسته میشود.
دارو درمانی
همچنین دارودرمانی بخشی مهم از روند این نوع درمان است. در این روش داروهایی تحت عنوان آلفا گونیست به آلت تناسلی تزریق میشود که با باریک کردن رگهای خونی آلت تناسلی، مانع از تجمع خون در آن میشوند.
بهکاربردن شنت در آلت تناسلی
خصوصا در پریاپیسم ایسکمیک استفاده از شنت میتواند روشی موثر و کارآمد برای رفع نعوظ دائمی باشد. در این روش با گذرگاهی که در آلت تناسلی فرد ایجاد میشود، خونی در آن تجمع پیدا نخواهد کرد؛ اما ممکن است فرد با اختلال نعوظ دائمی مواجه شود.